Kilometer vreter

30, 32, en verschillende andere afstanden deze afgelopen weken gerend...rondjes sportschool, zwemmen, af en toe een ontspannen saunatje...tussendoor nog wat snotterig geworden want de weerstand word wel aangetast hoor door al dat geloop. Sinds een paar weken ook nog aan de staaltabletten met nog een extra boost floradix/spijkers... Man man, en dan heb ik t nog niet eens over de vrouwelijke ongemakken daarnaast. Oké, ik zal niet teveel klagen; ik doe het mijzelf allemaal vrijwillig aan. Maar jezusmina....wat is het toch een klere afstand die marathon. Ik weet nu echt, oprecht zeker dat dit de laatste keer is. Bij 25 km beginnen de pijntjes al, de hartslag gaat gestaag omhoog waardoor ik m'n tempo weer moet laten zakken. En dan heb ik t gevoel dat ik bijna niet vooruit meer kom. Leek ik maar wat meer op Siffan. Die zat na iets meer dan 2 uur al weer aan de koffie ergens in Londen. Maar uiteindelijk weet ik dat het benaderen van de lange duurlopen in een rustig tempo, het duurvermogen ten goede gaat komen. En de snelheid komt ook vanzelf wel met de intervaltrainingen. En last but not least...rust is uiteindelijk training, echt waar! Niet als je natuurlijk nooit van die bank afkomt....maar dat spreekt voor zich lijkt mij! 😉

Ach, nog 1 keer 34 km ergens de komende 2 weken en dan bouw ik af...de laatste week taperen en de hele week pizza, pasta en alle mogelijke koolhydraten die te vinden zijn naar binnen werken en dan is 31 mei M-day 😎

Foto's

Wat ik dan wel weer heel leuk vindt aan het lopen: je komt van alles en nog wat tegen onderweg. Vaak kom ik op onbekende plekken door binnenweggetjes of trailpaden te nemen Mensen waar je even een praatje mee maakt, die bij het voorbijgaan even een duim opsteken ter motivatie, mede hardlopers die natuurlijk altijd een groet krijgen en dan ook nog de verschillende diersoorten die links en rechts aan mij voorbij komen. Vandaag nog kwam er ineens een koe van rechts die ik toch echt voorrang moest geven. Ze was net wezen melken en liep op d'r dooie gemak weer richting de wei. Samen liepen we een stukje op en dat was weer een loei mooi momentje zo! De Schotse hooglanders liepen ook al zo fijn op m'n pad. Ben maar ff gaan wandelen, bang dat ze zouden schrikken van mij en op 1 van die hoorns terecht zou komen. Ik probeer natuurlijk ook zo veel mogelijk van deze avonturen vast te leggen met de telefoon. Ideaal en leuk om te doen. Ik probeer dan ook echt een mooi plaatje te maken. Dan loop ik en zie ineens een doorkijkje wat mijn aandacht trekt..nou, dan ga ik toch weer even in de achteruit om het stukje Drenthe weer te vereeuwigen. 

Herdenken